«ما این دروغ را سر زبان ها انداختیم چون برخوردهای تند شده بود و باید کاری می کردیم تا ماجرا بالا نگیرد»

بله، به همین صراحت! این اعتراف به دروغ، توسط "بیژن حاج محمد رضا"، رئیس انجمن جایگاه داران سوخت بیان شده است؛ و حالا قضیه چه بود:

سوخت و به طور مشخص بنزین، از اولین اقلامی بود که در طرح هدفمندی یارانه ها با سیستمی جدید توزیع شد و از زمان سهمیه بندی شدن تا کنون به طور مرتب در ابتدای هر ماه سهمیه ی هر خودرو در کارت های سوخت مالکان شارژ می شد؛ اما در هفته گذشته و در آغاز ماه خرداد، و زمانی که همه خودرو داران منتظر سهمیه های جدید بنزین خود بودند، به یکباره و با دروغ هایی مثل «تا فردا صبر کنید»، «دو روز دیگر شارژ می شود» و... توسط مسئولان دولتی، مصوبه اخیر هیئت وزیران از مردم مخفی نگاه داشته شد. این اتفاق در حالی رخ داد که زنگنه، وزیر نفت اعلام کرده بود امسال افزایشی در قیمت بنزین نخواهیم داشت!

دولت(حداقل در نام!) معتدل، بار دیگر و این بار در قضیه ای جدید، نامحرم بودن مردم را به رخ کشید. این حرکات سورپرایزی دولتمردان که تقریباً در همه ی زمینه های کاری دولت مسبوق به سابقه بوده است، تعبیر واقعی ادعای «تدبیر» دولت یازدهم است؛ تدبیری که لازمه اش یا نگفتن اصل ماجراست،‌ یا گفتن نصف ماجرا،‌ یا تکذیب کل ماجرا و یا....

حال سوال اصلی از دولتیان و حامیان آنها اینجاست، اگر راستش را می گفتید، چه می شد؟ اگر دولت راستگویان و درستکاران، صادقانه و به دور از شعار با مردم، از تصمیم هیئت وزیران برای اصلاح رو به بالای(!) قیمت بنزین و تک نرخی شدن عرضه آن سخن می گفت،‌ آسمان به زمین می آمد؟ آیا راستگویی در مورد مایحتاج اولیه مردم هم مانند «انتشار فکت شیت»، اینقدر برای دولت اعتدال سخت است؟ چرا باید راست نگویی(!) رویه ی دولتمردان دولت راستگویان شود؟ و آیا با اتهام دروغ گویی و عدم صداقت به دولت قبل از خود،‌ در رقابت های انتخاباتی یکه تازی نمی کردید؟

در کنار پرداختن به این عدم صداقت، شاید لطیفه ی جالب دیگری هم در اظهار نظر رئیس انجمن جایگاه داران باشد، و آن هم تلاش برای بالا نگرفتن ماجراست! یعنی اگر مردم، کارشناسان اقتصادی و یا مسئولان قوای دیگر از تصمیم ناگهانی دولت خبردار می شدند، حتماً موضع می گرفتند، حالا دولت برای جلوگیری از هر گونه اعتراض و انتقاد، همه را در عمل انجام شده گذاشته است!

این شیوه اطلاع رسانی و نامحرم پنداری مردم، تا همین اواسط کار دولت یازدهم، خسارات و لطمات جبران ناپذیری به وجهه دولت زده است؛ فقط به عنوان نمونه می توان به اعتماد نکردن مردم به دولت و «نه» معنادارشان به انصراف از یارانه در سال گذشته اشاره کرد و یا همین ابهام در همه ابعاد مذاکرات و توافق های هسته ای!

اما بسیار مهمتر از وجهه دولت، منافع مردم است و متاسفانه معلوم نیست با ادامه ی این وضع، آیا قرار است پس از توافق با «کدخدا»، همه متوجه کلاه گشادی که بر سرشان رفته است،‌ بشوند؟ آیا خطوط قرمز هسته ای هم یکی یکی فتح می شوند، مجلس و مردم «در عمل انجام شده قرار می گیرند»، سپس نتایج کار رسانه ای می شود؟ و بسیاری سوال بی جواب دیگر که با ادامه وضع موجود نامحرم پنداری مردم توسط دولتی ها، نمی توان برای آنها پاسخی یافت!

اما علاوه بر نکات فوق باید به چند نکته مهم دیگر در رابطه با این موضوع اشاره کرد:

 1. قیمت بنزین در دولت یازدهم از آغاز تا کنون حدود 140 درصد افزایش داشته است! یعنی از 400 تومان در هر لیتر به 700 تومان و پس از آن به 1000 تومان رسید!

همه می دانیم که بسیاری از کالاها و خدمات اساسی با افزایش قیمت بنزین، گرانتر می شوند؛ از قیمت خوراک و پوشاک گرفته تا کرایه تاکسی و... با نگاهی دقیق تر به عدد فوق(140 درصد افزایش قیمت!) و آمار کاهشی تورم ارائه شده توسط دولت در 2 سال اخیر، باید در کدام شک کرد؟ بنزین 1000 تومانی یا تورم 14 درصدی؟!

 2. در آغاز راه سهمیه بندی بنزین در دولت گذشته، با جوسازی رسانه های اپوزیسیون خارجی و همراهی همیشگی رسانه های جریان آشوب طلب داخلی، و با کمک خودجوش برخی اراذل و اوباش(!)، به صورت کاملاً هماهنگ تعدادی از پمپ بنزین ها در شهرهای مختلف کشور به آتش کشیده شد؛ یعنی به خوبی بحران آفرینی و سنگ اندازی جریان مخالف دولت احمدی نژاد، که خود معترفند«دلشان هیچ وقت با منتخب مردم در سال 84 صاف نشد!»، در حوادث آن زمان قابل لمس بود؛ و حداقل می توان گفت که از به وجود آمدن حوادث فوق رضایت داشتند.

این بار و در دولت موسوم به اعتدال، قیمت بنزین با شیب ناملایم(!) 140 درصدی، افزایش می یابد، عملاً کارت های سوخت و سامانه عریض و طویل اش بی اعتبار می شود، آن همه رمز و کد امنیتی کارت ها و سیستم های رایانه ای مربوط به سامانه کارت سوخت با بی تدبیری حاد، بی ارزش می شود، صدای کسی هم در نمی آید!

البته همه می دانیم که از این دست بحران سازی ها به هیچ وجه مطلوب دلسوزان واقعی نظام نبوده و نیست، اما قضاوت درباره اینکه چرا و به چه علت، صدایی در نقد گرانی های اخیر از کسی در نمی آید را به خودتان می سپاریم!

3. این شیوه ی دولت در مواجهه با مردم، هیچ تناسبی با شعار با مسمای سال نداشته و نخواهد داشت؛ یقیناً رهبر فرزانه انقلاب با تیزبینی و ژرف اندیشی خود و به درستی، مشکل دولت را عدم همدلی و همزبانی واقعی با ملت دانسته اند که این نام را برای سال برگزیده اند؛ دلیل این تحلیل، اشاره رهبر معظم انقلاب به مصادیق این همدلی در دیدار مداحان بوده است که متاسفانه هیچ کدام از آنها در دستور کار دولت محترم، محلی از اعراب ندارند! به طور مثال رهبر عالیقدر انقلاب «در جریان قرار دادن مردم و نخبگان از جزئیات مذاکرات هسته‌ای» و یا «دعوت از منتقدان و جلسه مسئولان دولتی با آنان» را نماد همدلی نامیدند؛ به کدام یک از این اوامر عمل شد؟ کدام یک از رفتارهای دولتمردان همدلی با مردم محسوب می شود؟ فکت شیتی که به گفته دکتر صالحی، با وجود امر صریح رهبری به ظریف، ارائه نشد و یا بی اعتنایی معنادار تیم مذاکره کننده به اوامر ایشان؟ یا انواع و اقسام، دشنام هایی که از صدر تا ذیل دولت، نثار منتقدان می کنند؟ و یا گران کردن شبانه بنزین؟  آیا 15 درصد گرانتر شدن یکباره گاز، باوجود اعلام چندباره و ابلاغ بخشنامه عدم گرانی هم ادامه همین راست نگویی(!) هاست؟

در این باره گفتنی های دیگری نیز هست، که بماند برای بعد...